نسبت نقدینگی

یک تجارت برای تحقق تعهدات خود به بودجه نیاز دارد. نسبت نقدینگی نشان دهنده توانایی یک سازمان به ذینفعان و در زمان موعد مقرر است. به طور کلی ، نسبت نقدینگی نقدینگی را اندازه گیری می کند و این نسبت ها از نظر ماهیت کوتاه مدت هستند. اگر یک سازمان نتواند تعهد خود را انجام دهد ، بر اعتبار و رتبه بندی اعتبار آن تأثیر منفی می گذارد. علاوه بر این ، این می تواند منجر به بسته شدن یا ورشکستگی شود. از این رو ، درک نسبت نقدینگی بسیار مهم است.

نسبت نقدینگی چقدر اندازه گیری می شود؟

نسبت نقدینگی توانایی یک شرکت برای تحقق تعهدات بدهی و حاشیه ایمنی خود را از طریق محاسبه معیارهایی از جمله نسبت جریان نقدی عملیاتی ، نسبت سریع و نسبت فعلی اندازه گیری می کند.

نقدینگی کافی و اضافی برای یک سازمان مفید نیست. نسبت نقدینگی بیشتر از 1 نشان می دهد که این شرکت از سلامت مالی خوبی برخوردار است و کمتر احتمال دارد با هرگونه سختی روبرو شود. نسبت بالاتر نشان می دهد که این تجارت برای تحقق بدهی های فعلی خود مجهز است. این همچنین نشان می دهد که چقدر سریع یک شرکت می تواند دارایی های خود را به پول نقد تبدیل کند تا بدهی های خود را به موقع پرداخت کند.

غذای اصلی:

• نسبت نقدینگی یک معیار مهم است که اندازه گیری توانایی یک شرکت در انجام تعهدات بدهی خود است
• نسبت نقدینگی نتیجه ای از دارایی های مایع غواصی توسط بدهی های جاری و وام های کوتاه مدت است
• هرچه نسبت نقدینگی بیشتر باشد ، توانایی شرکت برای تحقق بدهی های فعلی خود است.

اهمیت نسبت نقدینگی:

هدف از نسبت نقدینگی کمک به فرد در درک وضعیت مالی یک شرکت است. همچنین به شما کمک می کند تا وضعیت مالی کوتاه مدت شرکت را درک کنید. نسبت بالاتر دلالت بر این دارد که شرکت پایدار است در حالی که نسبت ضعیف خطر خسارت های پولی را به همراه دارد.

این نسبت ایده کاملی از سیستم عامل شرکت مربوطه را ارائه می دهد. این نشان می دهد که شرکت چقدر کارآمد و مؤثر محصولات و خدمات خود را برای تبدیل موجودی ها به پول نقد می فروشد. این نسبت می تواند به یک شرکت کمک کند تا سیستم تولید خود را بهبود بخشد و برای جلوگیری از هرگونه ضرر یا مدیریت هرگونه هزینه سربار ، ذخیره سازی موجودی بهتر را برنامه ریزی کند.

ثبات مالی یک شرکت نیز به مدیریت آن بستگی دارد. با توجه به این نسبت می تواند به یک شرکت کمک کند تا کارایی مدیریت خود را بهینه کند. مدیریت می تواند در جهت بهبود نیازهای سرمایه در گردش خود تلاش کند.

انواع نسبت نقدینگی:

• : یکی از رایج ترین نسبت های مورد استفاده برای اندازه گیری نقدینگی یا پرداخت بدهی کوتاه مدت یک شرکت است. این نسبت دارایی‌ها و بدهی‌های جاری است و اندازه‌گیری می‌کند که آیا دارایی کافی برای پرداخت بدهی‌های جاری با حاشیه ایمن بودن زیان احتمالی وجود دارد یا خیر.
• نسبت سریع/آزمایش اسید: این نسبت رابطه بین بدهی های جاری و دارایی های سریع را اندازه گیری می کند. این نشان می دهد که آیا وجوه قابل تبدیل کافی برای پرداخت بدهی های جاری وجود دارد یا خیر. از نسبت فعلی بهتر است و فقط دارایی های نقدی و نزدیک به نقد را در نظر می گیرد. این موجودی ها را در نظر نمی گیرد زیرا نمی توان آنها را به راحتی به پول نقد تبدیل کرد.
• نسبت نقدینگی مطلق: این نسبت کل نقدینگی موجود برای یک شرکت را اندازه گیری می کند. فقط وجه نقد و اوراق بهادار قابل بازار را برای شرکت در نظر می گیرد.
• نسبت دفاع پایه: این نسبت تعداد روزهایی را که یک شرکت می تواند هزینه های نقدی خود را بدون نیاز به تامین مالی اضافی از منابع دیگر پوشش دهد، اندازه گیری می کند.

چگونه نسبت نقدینگی را محاسبه کنیم؟

اگر به محاسبه نسبت نقدینگی علاقه دارید، می توانید نسبت فعلی یا نسبت سریع را بسته به آنچه که علاقه مند به یادگیری در مورد یک شرکت هستید محاسبه کنید.

نسبت فعلی:

نسبت جاری = دارایی های جاری / بدهی های جاری

هر دو متغیر را می توان از ترازنامه یک شرکت به دست آورد.

نسبت سریع:

نسبت سریع = (دارایی های جاری - موجودی ها) / بدهی های جاری

برای محاسبه دارایی‌های نقدی، موجودی‌ها باید کسر شوند، زیرا در مقایسه با تمام دارایی‌های جاری نقدشوندگی کمتری دارند. همه این متغیرها در ترازنامه نشان داده شده است. در اینجا یک فرمول دقیق تر دیگر برای محاسبه نسبت سریع وجود دارد.

نسبت سریع = (نقد و معادل + اوراق بهادار قابل فروش + حساب های دریافتنی) / بدهی های جاری

این فرمول شامل نقدشوندگی ترین دارایی ها و دارایی های با نقدشوندگی بالا در صورت شمار است و از این رو در هنگام انجام تحلیل و تفسیر نسبت نقدینگی دقیق تر است.

نسبت نقدینگی مطلق:

این نسبت وجه نقد، معادل و اوراق بهادار قابل بازار را در مقابل بدهی های جاری قرار می دهد. کسب و کارها باید همیشه برای دستیابی به نسبت نقدینگی مطلق 0. 5 یا بالاتر تلاش کنند.

نسبت نقدینگی مطلق = (نقد + اوراق بهادار قابل بازار) / بدهی های جاری

نسبت دفاع پایه:

این معیار حسابداری تعیین می کند که یک شرکت چند روز می تواند هزینه های نقدی خود را بدون هیچ گونه کمک مالی خارجی انجام دهد.

نسبت دفاعی پایه = (نقد + مطالبات + اوراق بهادار قابل فروش) / (هزینه های عملیاتی + بهره + مالیات)

نمونه نسبت نقدینگی:

بگذارید دو شرکت فرضی X Inc. و Y Inc. را با دارایی و بدهی های زیر در مورد ترازنامه خود در نظر بگیریم. بگذارید فرض کنیم که هر دو شرکت در بخش FMCG فعالیت می کنند.

اگر دارایی های فعلی X Inc. 40 میلیون پوند باشد ، موجودی ها به 10 میلیون پوند و بدهی های جاری برابر 80 میلیون پوند ، پول نقد و معادل پول برابر با 15 میلیون پوند است ، اوراق بهادار قابل فروش با 5 میلیون پوند برابر است ، پس از آن

نسبت فعلی = 40 میلیون پوند / 80 میلیون پوند = 0. 5

نسبت سریع = (40 میلیون پوند - 10 میلیون پوند) / 80 میلیون پوند = 0. 375

نسبت نقدینگی مطلق = (15 میلیون پوند + 5 میلیون پوند) 80 میلیون پوند = 2. 5

اگر دارایی های فعلی Y شرکت 60 میلیون پوند باشد ، موجودی های 30 میلیون پوند و بدهی های جاری برابر با 50 میلیون پوند ، معادل پول نقد و پول معادل آن برابر با 10 میلیون پوند است ، اوراق بهادار قابل فروش با 7 میلیون پوند است ، پس پس پس

نسبت فعلی = 60 میلیون پوند / 50 میلیون پوند = 1. 2

نسبت سریع = (60 میلیون پوند-30 میلیون پوند) / 50 میلیون پوند = 0. 6

نسبت نقدینگی مطلق = (10 میلیون پوند + 7 میلیون پوند) / 50 میلیون پوند = 0. 34

ما می توانیم بر اساس نسبت فعلی و مقایسه سریع این دو شرکت نتیجه گیری های بیشماری را بدست آوریم. شرکت Y دارای میزان نقدینگی بالایی است زیرا 1. 2 پوند دارایی فعلی برای هر دلار از بدهی های فعلی خود دارد. نسبت سریع آن نشان می دهد که حتی پس از حذف موجودی ، نقدینگی کافی دارد.

نتیجه:

نسبت نقدینگی یک معیار مالی مفید است که به درک وضعیت مالی یک شرکت کمک می کند. این ذینفعان ایده کاملی از سیستم عامل یک شرکت را در اختیار ذینفعان قرار می دهد و همچنین نشان می دهد که این شرکت چقدر کارآمد و مؤثر محصولات و خدمات خود را به فروش می رساند. مدیریت شرکت همچنین می تواند از نسبت هایی استفاده کند تا در جهت بهبود نیازهای سرمایه در گردش خود تلاش کند.